Kyoto 22+23 maart 2018

Gisteren geen blog wegens te moe en te laat.  Vroeg op donderdag in Tokyo. Onmiddellijk de metro in richting Tokyo station waar de Nozomi-line op ons wacht. De snelste verbinding tussen de nieuwe en de oude hoofdstad, Kyoto. Een goei 2 uur en je staat er. Onderweg geen Fuji gezien, te bewolkt. En wat lichte regen. 

Kyoto voelt anders dan Tokyo. Hier dwepen ze nog meer met al wat Frans is. 

Van boulangerie, patisserie tot le petit mec. Ik tracht nog altijd te achterhalen waar dat vandaan komt. 

Gisteren veel te voet bezocht in wat echt wel een zeer gezellige stad is. Vandaag alles met de fiets omdat de lente eindelijk is aangebroken, stralend weer en reeds een graad of 15. Je ziet hier werkelijk de kerselaars ontploffen, een prachtige bloesem uitspuwend, bewonderende blikken uitlokkend van elke Kyotonees. Amai, bijna dichterlijk. Sebiet krijg ik hier nog de “Gouden Uil” bij terugkeer in België.

Prachtige tempels en paleizen hier, van klein tot groot, van goud tot oranje, maar steeds alle soberheid bewarend. Nog meer dan in China. Het zal toch de cultuur van het heel verre oosten zijn denk ik. Wat me ook opvalt, nergens in die paleizen of tempels zie je iets van meubels. Die keizers en shoguns hadden dat blijkbaar niet nodig. Vraag ik me af waar die ‘s avonds hun gewaden in opborgen. Daar heb je verdomme nen helen dressing voor nodig. En waar lagen  die mannen hyn pyjamakes? Geen uitleg hier ter plaatse die me enige duidelijkheid verschaft. 

In elk geval was het een geweldige dag, want ook twee keer fantastisch gegeten. En morgen nog beter weer. Ik denk dat ik weer de fiets opspring, want dat blijft met stip de beste manier om een stad te verkennen. 

Tot morgen.