Argentina, March 6-2020

Donderdag 5 maart terug op de bus om 07u30 richting Argentinië. Prachtig weer en na een rit van 6 uur opnieuw in Calafate. De eindeloze pampas, met zijn kilometerslange rechte banen, met veel Guanaco’s en roofvogels, lijken je te gaan vervelen, maar het desolate heeft iets. Maar om de 10 minuten een tegenligger passeren, geweldig. Een mens kan daar van genieten. 

Terug in Calafate om 13u30, stralend weer, in de zon boven de 30 graden. Gewoon lui wezen lopen en zitten en liggen in het stadje. Het snelle tempo van onze reis vraagt een half dagje niks doen. 

Nu reeds vrijdag. Vanmorgen huurwagen opgepikt en naar El Chalten gereden, het dichtsbijzijnde stadje op 230 km van Calafate, vlak tegen de Chileense grens. (je komt dus onderweg ook geen dorp tegen, zelfs geen tankstation, hier is helemaal niets) Waanzinnig eenzame rit er naartoe. De weg helemaal alleen voor jou, wel weer oppassen voor die Argentijnse lama’s, want die springen meer dan je lief is de baan over. Als je Chalten nadert doemen als uit het niets de machtige bergen met hun gletsjers op. Heel bizar tafereel, waanzinnig mooi. Stadje doet me sterk denken aan dat uit de First Blood film, met scheve smoel Stallone. Ik verwacht hier dan ook elk moment den John Rambo van den berg komen hollen. Die van ons nu aan de massage, prepareren voor de hike die we morgen hebben gepland, zonder gids. Naar de Laguna de Torre, vanwaar je een prima zicht op de Fitz Roy moet hebben. Het weer is wel gekeerd. Veel wind, zon, regen, mist. Alles passeert de revue op een tijdspanne van een kwartier. Morgen geven ze het zelfde weer, dus dat wordt een knallerke.

Straks nog een gletsjertrek voor zondag plannen, dan wordt het iets beter weer met meer zon. Tot dan.