Cambodja, Kep, 12 feb 2019

Godverdomme!  Genen aap gezien. Daarvoor moet ne mens 2 uur in een nationaal park rondlopen en zweten als een rund. Je hoort ze wel slingeren van boom tot boom, maar begroeiing is te dicht om ze te zien. Goed pad wel, maar rondom ondoordringbare jungle. Die van ons wou niet de kleine paadjes op. Misschien ook maar best in short en t-shirt. Nadien meteen met onzen brommer naar hotel voor een zwemmeke, zweet en vuiligheid moet eraf. 
Na de lunch naar de kapper gegaan, was hoognodig. De locals noemden me hier al den beatle. Die van ons haar nagels laten doen, handen en voeten. We waren samen 5 dollar kwijt en hebben duidelijk te veel betaald.  Maar ik kan weer buiten komen zonder helm. Net mijn brommerke binnengedaan, ik had er zowaar na 3 dagen al nen band mee. Nen Honda Airblade. Zalig tuffen wel.
We zijn nog naar de tempel boven op de berg hier in Kep gereden. Prachtige tempel, ook binnenin, er zat één monnik te mediteren, de rest was vlaggen aan het planten op de grote boulevard richting tempel. Vraag me niet waarom? Op die boulevard zie je op een hoop runderen na geen ziel. De Fransen hebben al deze boulevards waarschijnlijk ooit aangelged met de bedoeling erlangs alles vol te bouwen. Het einde van de kolonisatie heeft er anders over beslist. Je vindt hier trouwens nog heel wat oude vervallen villa’s, ooit prachtige woonsten van de Fransen.  Kep voelt gewoon ook als een Frans kuststadje, zoals je die nu nog vindt in Normandië en Bretagne. Jammer toch, en dat vindt de oudere Cambodjaan op straat ook.