Cambodja, Phnom Pehn, 4 feb 2019

Geslapen aan één stuk tot 7 uur, dat was verdomd lang geleden. Niet wakker geworden van de honger, dat is zelfs een eeuwigheid geleden. Ik denk dat de Vlaamse lucht echt niks voor mij is. 
Fantastisch ontbijt in een nog fantastischer kader, aan de pool, lekker heet al. Man, life can be damn good. 
Buiten ons hotel nen tuktuk gezocht om ons een dag te begeleiden. Mijn keuze viel op mr Lim. Sprak goed Engels en had duidelijk kaas gegeten van enige cultuur en geschiedenis van zijn land. Eerst naar de Killing Fields, daarna naar S21, security office van de Rode Khmer. Ik ga hier niet over uitweiden, maar hier werd ik zelfs stil van, temeer omdat dit zo recent was. DIT zou een verplichte schoolreis moeten zijn voor alle Belgische scholieren. Ne mens vraagt zich af wat we nog steeds in Knossos gaan zoeken.

De tuktuk van Lim was een oud geval, traag maar comfortabel. Lim heeft op zijn moeder na iedereen van zijn familie verloren in de genocide van de Khmer Rouge. Pakkend mensen, wreed pakkend.  Ik bewonder die man, ik heb hem dan ook ruimschoots gesponsored. 
‘s Middags opnieuw gaan eten en acclimatiseren aan de samenvloeing van de Mekong en de Tonlé Sap. Geweldige food en 2 ‘jugs’ bier op. Samen 8 grote pinten dus. Niks achter zoeken, gewoon een dorstige stad, een dorstig land eigenlijk.
Phnom Pehn is overigens een vrij rustige stad vergeleken met andere Zuidoost Aziarische steden. Aangenaam, ook de inwoners. Rond 16u naar hotel gegaan voor een zwemmeke, want het is weer plakweer. Zonder extreem warm aan te voelen toch nat in het zweet. Na de vazen bier nu aan de verse coconut. Smaakt helemaal niet naar kokos.

Tijdens ons dinerke wordt het duidelijk dat transport vinden naar Siem Reap genen evidente wordt.  Alles zit volgeboekt, door de Chinezen. Het is Chinees nieuwjaar en daarom zijn die hier blijkbaar massaal aanwezig. Alleen, ik zie ze nergens lopen. Het gele gevaar blijkt onzichtbaar.  Ik drink nog maar een paar vazen gerstenat en los het probleem straks op.

Probleem nu pas opgelost. Het wordt een minivan naar Siem Reap. En blijkbaar mochten we tevreden zijn dat we nog iets gevonden hadden. Maar ik wilde geenszins met de vlieger. Ik heb er de rit van 6 uur voor over om iets van het platteland en de locals te zien.

Tot morgen.