Nepal nov 2017

We zitten nu in Langwa, in een homestay, onze laatste overnachtingsplaats van onze trekking. Vergeleken met de vorige dagen een luxehotel. En na 5 dagen eindelijk wat tijd om een volgend deel van mijn blog neer te pennen. Voor de WiFi echter nog wachten tot morgen. 
Waar te beginnen? In één woord, de trekking was SCHITTEREND! Totaal weg van de wereld en toch weer niet, omdat je zowat de halve wereld aan nationaliteiten tegenkomt. Opvallend veel Fransen, weinig Amerikanen en Aussies deze keer.  Maar niks romantiseren, het was bij momenten hard. Overdag klimmen, klimmen en nog eens klimmen, zweten als een rund, aankomen in een “camp”, sterk afkoelen, enkel een emmer ijskoud water om je te wassen en een Franse wc voor je behoefte ( op die momenten haat ik onze zuiderburen, stelletje hurkkakkers).  Elke dag keuze uit hetzelfde menu om te eten, en de gids die niet wilde dat we bier dronken omwille van de hoogte. Dan hunker je naar slaap, maar dat gaat nauwelijks omdat het ijs en ijskoud is en de Bokma niet koud staat in een kamer die lijkt op een gevangeniscel. Dus je verbruikt opnieuw massa’s energie. Via Forest Camp, waar we op één dag heen trokken (wat lang is, wordt normaal in 2 etappes gedaan) naar het kamp anderhalfuur boven Lowcamp (Badal Danda, wat Cloudy Hill betekent) om uiteindelijk dag 3 Highcamp te bereiken, op 3900 meter. Het is mistig  en ijskoud. Dag 4 om halfvier op om reeds om 4 uur aan te zetten richting Basecamp van de Mardi Himal op 4600 meter, voor de zonsopgang. Stikdonker met enkel onze koplamp en de heldere hemel als verlichting. Bovendien had het die nacht gesneeuwd. Avontuur mannen, maar nog meer afzien. Maar wat je krijgt, werkelijk adembenemend. En ge moet da weten, zoiets zeg ik niet snel. Zo alleen, op die hoogte, aan de voet van een 8000er, wauw!  Ondertussen veel respect voor die van ons, maar dat kon dus weeral ni blijven duren. We hadden besloten om de afdaling van Basecamp naar Sidingh op 1700 meter in één keer te maken, wat de meesten dus ook in twee keer doen. Halverwege begeven haar benen het, totaal verzuurd, het lijken dus gewoon twee uitgerokken elastieken. Er zit niks anders op dan haar naar beneden te dragen, slepen, ondersteunen, rollen, gooien, ...! We bereiken Sidingh. Eten en twee dikke Everestpils doen alle miserie bij me vergeten. Emmanuel, 650 ml man!!!!!!!! Van Sidingh moest het normaal te voet naar Langwa deze morgen, maar die van ons  nog altijd in de lappenmand. We gaan met de jeep. Avontuur op zich, stukjes weg naast de dieperik waar ik van denk enkel met mijn fietske langs te kunnen, scheuren we zonder probleem over. Jeep kost me 5000 roepie, voor ons twee en onze gids en drager, maar onderweg hangen er al snel een dozijn Nepalese scholieren aan die ijzeren kist. Geestig. Heb er een paar naar het dak verwezen omdat ze mijn zicht belemmerden. Sommigen daarvan hebben hun bestemming niet bereikt, want je rijdt eigenlijk niet op een weg, het ziet er meer uit als een opgedroogde wildwaterrivier. Maar de natuur is prachtig. Veel watervallen, rivieren die we door moeten, rijstvelden, buffels, .... Echt knap mannen. Hiervoor doe ik het. 
Net gedoucht, maar maak jullie geen illusies, het was nog altijd maar een emmer met warm water. Ik stuur trouwens binnenkort mijn kinderen op verplichte studiereis naar de Himalaya, om hen te leren dat douchen met een halve emmer (= 5 liter) warm water best lukt. Willem, Emma, daar hoef je dus echt geen kuub heet water voor door te jagen hé. Verwende joeng! Vanaf nu 5 liter rantsoenen. 
Ik ben redelijk fier dat ik op al die dagen maar één dag douchen heb moeten skippen, want de meesten douchen niet. Great me! 😊
Morgen naar Pokhara, daar moet ik dringend naar de kapper. Ondertussen zie ik er uit als een lokale hippie. Dat bestaat dus Nepalese hippies, best raar. Al bij al zijn Nepalezen vriendelijke en correcte mensen. Ok, ze durven ook geluiden maken, maar vergeleken met Chinezen, is dat loungemusic.