Maandag 19 maart 2018 - Tokyo

Eerste volledige dag Tokyo zit erop. Even terug naar zaterdag, want het was weer spannend. Waarom? Terwijl ik rustig van mijn pint zit te genieten in terminal 1 op Zaventem flikkert daar plots op het scherm dat mijn vlucht wordt gecancelled.  Staat natuurlijk niet bij waarom en nog minder waarheen je je moet begeven voor verdere info. Aan een gate, welke gate stond nergens aangegeven, krijg ik te horen dat alle passagiers worden omgeboekt naar een latere vlucht. Reden? Toestel moest uit Leipzig komen en omwille van weersomstandigheden, sneeuw, werd die vlucht gecancelled. 3 uur wachten. Gelukkig hadden wij een wachttijd van 6 uur in Frankfurt. Wat dus eerst onze ergernis was, bleek nu onze redding.  Ik moet toch wachten, dus ik check even de vluchten vanuit Leipzig. Eén vlucht gecancelled, niet één van Lufthansa. Alle andere vluchten vertrokken. Toch even lokale webcams van Leipzig checken dan, en ja hoor, wat stofsneeuw op de grond, maar verder, niets. Weer iets in mijne nek geslagen dus. Op de vlucht naar Frankfurt, die nog een uur vertraging heeft, hoor ik van andere passagiers dat ze nog andere redenen voor de gecancelde vlucht hadden gegeven. Smeerlappen zijn het, de meeste Europese luchtvaartmaatschappjjen, en een ongelooflijk stelletje amateurs. Als je er vluchten tussenuithaalt om te besparen, zeg dat dan, en doe dat niet door je passagiers met ellende op te zadelen. De meesten misten immers hun vlucht in Frankfurt. Er waren er zelfs bij die pas 2 dagen later een vlucht hadden. En het mooiste van al: bij omboeking werd gezegd dat er geen compensatie was in dit geval: een pertinente leugen! Wat je er tegen kan doen? Klacht neerleggen en jaren gaan procederen. Wie houdt zich daar nu mee bezig? Europa 21ste eeuw.

Na een schitterende vlucht met ANA Airways, een Japanse maatschappij, geland op Haneda airporrt. Zet één voet op Japanse bodem en je merkt het meteen: onvoorstelbaar proper, waanzinnig gestructureerd en een onovertroffen discipline. Op het eerste zicht: a perfect world. Op het tweede ook. Nadat we vandaag aan een Shinkansen (dat is de Japanse TGV) -tempo reeds onze agenda van de eerste 2 dagen hebben afgewerkt, dwingt dit land nog meer respect af. Met ver boven de 30 miljoen inwoners de grootste stad ter wereld, maar geen lawaai, geen vuiligheid (lees: geen, maar dan ook geen enkel papiertje op de grond), geen honde- of vogelpoep, geen uitlaatgassen (waarom een derde van de mensen hier met een mondmasker lopen blijft me een raadsel), geen files, geen criminaliteit. Werkelijk onvoorstelbaar. Zelfs roken doe je hier niet zomaar op straat, daar heb je speciale zones voor. Alleen hun bier is te duur, dat is het enige negatieve. Maar wat me nog het meest verbaast is het onmetelijke respect die Japanners hebben, respect voor mensen en dingen. Dat is een levenswijze, dat leer je niet aan. Ben moe nu, morgen meer, maar eerst nog voor de tweede keer ( na de problemen in China, remember!): FUCK LUFTHANSA!...  Tot morgen.