Cambodja, Siem Reap, 8 feb 2019

Om 9 uur met tuktuk naar het Tonle Sap lake, naar een vissersdorp langs een rivier aan de monding in het meer.  Het is eerst een 15-tal kilometer de grote (en enige) baan richting Phnom Pehn volgen, dan sla je rechtsaf naar het westen richting meer en meteen begint een andere wereld. Het platteland, veel begroeiing met daartussen ook grote open vlakten, waarop zich gigantische rijstvelden bevinden. Door het vele water oogsten ze hier 3 keer per jaar. Na een halfuur rijden langs een magnifieke weg (wel bumpy en dusty), stap je nog voor het dorp in een lokale motorboot. Vandaar varen we naar het meer, metershoge paalwoningen voorbijglijdend, een drukte van jewelste. Je moet weten dat de waterstand tussen droog en nat seizoen meer dan 10 meter verschilt. Bij de hoogste stand bedekt het meer een kleine 12.000 vierkante kilometer en maakt het dan het visrijkste meer ter wereld.
Na het dorp slingert de rivier zich tussen de mangrovebossen naar het open water. Net voor de monding liggen enkele floating villages waar we in een ander bootje stappen met een vrouwtje die ons met behulp van een soort roeispaan door het mangrovebos zal varen. Geweldige natuur. Ik moet eerlijk toegeven dat dit me meer kan bekoren dan Angkor Wat. 
Het enige wat vandaag minder aangenaam is (en neen, deze keer niet de Chinezen) is de hitte. Helder weer en zeer heet vandaag. De rit terug met de tuktuk voelt als een haardroger zegt die van ons. Ik kan het niet weten, das een eeuwigheid geleden dat ik dat nog heb gebruikt.
Beslist om morgen richting kust af te zakken. Deze keer een private car besteld, die ons in 8 uur naar Kep moet brengen. Daar wat genieten van de zee en het vervolg van onze reis plannen. Maar eerst vanavond nog afscheid nemen van Pub Street. Het blijft leuk!