Rio de Janeiro - 7

Zalige start van onze laatste volledige dag in Rio. Ik op om 6 uur, die van ons uiteraard nog in volledige coma, dus ik zwembroekske aan en zwemmeke gaan placeren in de oceaan. Je bent dus niet alleen hé mannen. Als zwemmer wel, maar je drijft tussen een honderdtal surfers. Zalig man. This is life. Terug op de kamer, die van ons nog altijd ni terug op de wereld, douchke en uitgebreid gaan ontbijten. Na een halfuur komt ze ook ontbijten, da haar gestyled in de vorm van de palmbomen op Ipanema. Ik doe alsof ik ze ni ken. We gaan terug de fiets op vandaag. Ik vraag of we richting noord of zuid gaan. Overbodige vraag dus want ik krijg een blik alsof ik aan een pasgeborene vraag even de stelling van Pythagoras toe te lichten.  Ik houd me kalm en ga er vanuit dat er beslist nog mensen naast mezelf op deze aardkloot lopen die wel weten waar noord of zuid zich bevindt. Nog geen 5 minuten op de fiets of da begint me daar te regenen! Wel 29 graden maar zeiknat. Toch bereiken we na 2 uur ongeschonden het Centro. Het klaart op, staalblauwe hemel en warm. Wreed goe gegeten en te veel gedronken. Weeral. Marianne gaat Havaianas voor het thuisfront kopen. Zes paar. Na een uur is het haar gelukt.  Ze zouden beter een reeks met een kompas maken! Terug naar Ipanema. Krijg weer verwijten naar mijne kop dat het te snel gaat, dat terwijl ik alleen niet wordt voorbij gefietst door een 80 jarige bomma met achterkleinkind vooraan op de fiets. Al de rest fietst ons gezapig voorbij. Volgens die van ons wint dus volgend jaar nen Braziliaan den tour. Op Ipanema nog tot zonsondergang in het water gezeten. Supergolven maar enorme stroming. Vechten om terug aan wal te geraken. Marianne plat op het strand, lijkt weer in een coma te verkeren. Alleen wakker te krijgen met haar codewoord "Caipirinha"'. Ga volgende keer alleen op congé denk ik.