Salkantay trail 27-28-29-30 april (door Marianne)

Met veel stress en een heel klein hartje, hebben we nog een ontbijtje genomen voor het vertrek naar de Salkantaypas, 4630m hoog, top 6300m! Flinke dosis hoogteziektepillen en vooral 2 loodzware rugzakken voor de komende 4 dagen, afwisselend in de sneeuw, regen, mist, brandende zon en redelijke hitte in het regenwoud. Veel water en koekskes ook bij want onze verwachtingen voor de keuken onderweg zijn niet hoog. Na een busrit van 2,5 u komen we aan in een klein dorpje om nog een laatste wc, een laatste biertje, nog extra snacks in te kopen.There we go !!!

We go up, up, up, precies nooit naar beneden!  Wat een prachtige natuur,indrukwekkend. We stijgen een 600 m de eerste dag, tot bijna 3900 meter. Onderweg zien we opnieuw een familie condors. De lunch is een mega verrassing. Eén drager (met 3 paarden) en onze 2 koks en hebben de spullen ondertussen tot aan de lunchspot gebracht en een heerlijke maaltijd gekookt in een barakske! Nachos met guacamole, aspergesoep en daarna kip met rijst en groenten. Heerlijk ! Even later arriveren wij, onze 2 metgezellen en onze gids. Helemaal aangesterkt gaat het verder bergop, tot aan het kamp om te overnachten. Ondertussen heeft het geregend, hebben we met de voeten in de sneeuw gelopen en wordt het berekoud. We bereiken ons eerste kamp om te overnachten (met de de gletsjer vlak boven ons) en met zicht op de Salkantaytop die in de ondergaande zon ligt te blinken, fenomenaal! Om de kou te trotseren worden de tenten opgezet onder een plastic zeil, niets te veel. Aan de wc's (stel jullie niet te veel voor, er hangen zelfs geen deuren in) te zien heeft de hoogteziekte bij veel stappers toegeslagen, maar wij houden stand. Na een geweldig avondmaal, incl. chocopudding als dessert, is het pikkedonker en wij doodmoe. Recht de tent in. Man, wat een kou. Mijne slaapzak tot - 20 gr. blijkt een grapje. Ik was bevroren, Sven heeft het iets beter. (Christel, heb er ene moeten huren, die van u was een lachertje, die noemde men hier een laken) Er wordt cocathee gebracht om 5.30 in de tent, om op te warmen. Om 6.30u vertrekken we terug, na pannekoekskes met een soort choco, mmmmm. Wassen, dat was niet voor die dag, veel te koud. Trouwens ook geen accomodatie om u te wassen. Sven stak wel zijne kop onder het ijswater, de zot! De briefing voorziet een heel zware 2de dag, met 3 u klimmen en 6 uur dalen,over de pas van 4630m.af en toe met de voeten door het water omwille van kliene aardverschuivingen die de weg hebben weggeveegd, moeilijk stappen over losliggende stenen en grote rotsblokken, maar wat een zicht ! De sneeuw op de top blinkt en de modder onder onze voeten zuigt ons vast. Maar dat was "slechts" klimmen. Op de top brengen we een offer ( snoepjes en cocablaadjes) aan de berg, met een klein ritueeltje erbij, ideaal om efkes op adem te komen. De 6 uur dalen doet pijn aan de knieen en de rug! Gelukkig heb ik een wandelstok,om me recht te houden op de glibberige ondergrond. De modder heeft ondertussen broek en schoenen lekker vies gemaakt, maar het wordt warmer bij elke meter die we zakken, maar niet droger ! Regenen, jongens toch, poncho aan, over de rugzak, en geen steek kunnen zien. Kamp 3 lijkt op club med (graptje) . We hebben een stalleke, met een verdiep Zodat onze tent niet in de modder moet staan! Aan de wc was zelfs een douchke met warm water! Onder ons verdiepke was de keuken waar onze 2 koks alweer stevig aan de slag waren. We aten buiten, met een biertje en zelfs wiskey (Dalwhinnie, voor de kenners). De nacht was warmer dan de vorige, wake up call door geschudder aan de tent, met cocathee op bed, heerlijk ! En alweer op weg voor dag 3, redlijk plttig na een korte steile klim. We komen in het regenwoud, met bananen, mangos, passievruchten, koffie, avocados, noem maar op. Plant hier een stok in de grond en het wordt een boom! Machtig zicht op de bergen , helemaal begroeid en met mistflarden ertussen. Nog nooit zoiets moois gezien! Als de zon erdoor,komt, begint het ook telkens te regenen, maar het hoort erbijen het is hier lekker warm. Hier zie je dus ook hopen papegaaien, kolibries en vlinders. We stappen flink door, 5 uur voor de lunch en nog 3 uur erna. Laatste 10 km lopen langs het spoor van de Peru Rail, prachtige vallei naast de machtige rivier, de Urubumba, die onverstoord zijn weg verderzet naar de Amazone. Als de trein eraan komt springenw e tekens opzij.  Daarvoor heb je tijd.  Snelheid van deze moet rond de 30 km/u liggen. Eindpunt  is in Agua Calientes in een hostelleke zelfs met een bed, wc, douche, kortom comfort. We gaan vroeg slapen want om 5.30u moeten we de bus bergop naar Machupicchu hebben.  Zo vroeg staat daar al een file van jewelste te wachten.  Agua Calientes is een leuk plaatske doormidden gesneden door het spoor van de Peru Rail en aan de andere kant heb je die Urubumba.  Wat een lawaai dat deze rivier maakt!!!, Agua Calientes heeft warmwaterbronnen en heel heel heel veel backpackers. Na 30 min komen we aan bij Machupicchu. WAW, wat een ligging !!! Eerst zien we niets of heel weinig door de mist en dan begint die stilaan op te trekken en beetje bij beetje zien we Machu tevoorschijn komen.PRACHTIG ! We lopen wat rond met de gids, die ons na 4 dagen verlaat zodat we nog efkes op ons eentje kunnrn rondwandelen. Echter, de volgende uren wordt het zo druk, dat we terug naar Agua Calentes gaan om ons avontuur af te sluiten met een goei fles bier, wijn en een lunch met nen postprandialen dip tot gevolg! Daarna nog een tripke per trein (wat heel leuk, mooi en comfortabel is) en dan met de auto terug naar Cusco, waar we nog een vrije dag inlassen om te relaxen na deze vermoeiende 4-daagse.  Eén van de geweldigste dingen die we ooit hebben gedaan, zonder twijfel!