Shanghai, 10-11 nov

Ik schrijf woensdagmorgen 11 november, 09h00. We zitten reeds op de luchthaven. Gisteren uit gewoonte nog eens de terugvlucht gecheckt en ja hoor, onze vlucht gecanceld. Daar zaten we dan. Ik probeer te bellen naar Lufthansa en daar zijn er ellenlange wachttijden, begrijpelijk, alleen bel ik vanuit China en dat kost geld. We schakelen het thuisfront in en Willem en Kato schieten in actie, met de pientere tussenkomsten van Emma als back up. Uuuuuh? Willem slaagt erin ons om te boeken naar een SAS vlucht die ons via Kopenhagen zal thuis brengen. Ik heb zin om hier nu een heuse scheldtirade af te steken op de vakbond, maar ook de onwil van Lufthansa om hun klanten zelfs maar op de hoogte te brengen van de problemen, tart alle verbeelding. Geen sms of mail of telefoontje. Dat is alleen om je te bestoken met reclame maar om hun plicht te doen in noodgevallen, ho maar. Geen galspuwen dus nu, maar vliegen met een Europese maatschappij, dat NOOIT meer! Nu goed, de twee laatste dagen Shanghai waren nog geweldig en vrij zonnig wat de skyline nog geweldiger maakt. Je hebt hier alles (behalve een geschiedenis) en de mensen zijn vriendelijk zondermeer. Nog echte leuke wijken bezocht in de stad en ook eens die hoge Jinmao tower (430m) opgeweest, met op de 54ste verdieping een bezoekje aan het Hyatt. Knap hotelleke. Boven op de 88ste etage fenomenaal zicht over de stad en vlak naast de Jinmao de gloednieuwe Shanghai Tower, zomaar eventjes 620m hoog. Men zou van minder duizelen. Voor de rest is dit echt wel de stad van de shoppingcentra. Overal, megagroot en allemaal vol. De Yugarden-wijk is ook geweldig. Het oude China in Shanghai. Heel gezellig die lokale souks. De tijd vliegt hier voorbij.  Gisterenavond nog eens Shanghai by night gezien en overal op de pleintjes was er muziek en dans. Het blijkt happy single day te zijn. Hier gaan mannen en vrouwen op zoek naar elkaar. Geestig, maar dansen kunnen ze.
Nu dus wachten om in te checken op de vlucht. Tijd voor mijn bedenkingen na 10 dagen in twee Chinese steden. 
- Het eten valt hier reuze mee, Chinees uiteraard maar ook veel internationaal, niet Westers, maar Koreaans, Thais, Vietnamees, ....       - Consumptie is het spilwoord; wat de economie en de Chinezen in een rotvaart meesleurt. 
- De jeugd is hip en attent maar onderling asociaal. Ze hebben alleen sociaal contact met hun smartphone 
- wonder boven wonder, het is hier proper. Geen vuiligheid op straat. 
- het verkeer loopt hier beter dan bij ons, ondanks een pak meer auto's. Te danken aan de goede infrastructuur en het fantastische en goedkope openbaar vervoer.
- alle Chinezen rijden met mooie wagens, maar dan steeds een L-versie. Langer en groter dan onze wagens dus, ook al hebben ze max 1 kind en zijn ze een kop kleiner. Kunt daar aan uit!
- de ongemanierdheid van de meerderheid van de Chinezen, hun manier van eten en rochelen zijn werkelijk beschamend. 
- De vele Franse wc's (dit is blijkbaar het enige waarmee de Fransman doorheen de eeuwen internationaal zijn stempel heeft weten drukken) en het gebrekkige Engels, zelfs in Shanghai, zijn ook ergerlijk. 
- de weinige aandacht aan hun eigen geschiedenis is jammer. Het is duidelijk dat de centrale macht nog altijd beslist wat mag geweten worden en de touwtjes achter de schermen nog stevig in handen hebben. 
- en vooraleer dat hier te veel op Wikipedia begint te lijken, Beijing zou ik zeker aanraden, Shanghai moet je een keer gezien hebben, maar om het met de woorden van "Het Goede Doel" te zeggen; het lijkt mij meer " een pakketje schroot, met een dun laagje chroom"! Allé, een groot pakket dan.
En om af te sluiten: fuck de vakbond en fuck Lufthansa. Lucht dat op!