Puno - Amantani - Taquile - Puno 22+23 april

De twee dagen op het Titicacameer zitten erop. Toch een beproeving. De floating islands zijn erg toeristisch maar wel authentiek. Ik met Marianne als enigen mee op zo een rieten boot, valt één van die 2 roeiers toch wel ni in 't water zeker! Kieken! 
Drie uur later arriveren we op Amantani en worden toegewezen aan een lokale familie. Je eet en slaapt bij hen thuis en daar blijft het bij. Wassen en deftig naar toilet kan hier dus niet. Ook geen verwarming en één kleine gloeilamp als verlichting op ons kamer. That's all. Waarom betaalt een mens hier voor? Voor de fietsa 's avonds? Ja, dat is wel leuk. In het zaaltje van de school beginnen ze gewoon live muziek te spelen en te dansen. Ze sleuren je mee en die muziek en dus ook die dans gaat sneller en sneller. Op 4000 meter doodvermoeiend. Ze hebben je dan ook nog eens de lokale klederdracht aangetrokken. Man, man, man! Ik sta dus vlug aan de bar, nou ja bar, gewoon een tafel, en Cerveza. Je trakteert dan wel de helft van die mannen, maar wel leuk. Trouwens net daarvoor vanop de top van het eiland op 4142 meter, serieus klimmen weer, naar een heel mooie zonsondergang gaan kijken want het weer is vandaag mooi geweest. 's Morgens, na een pover ontbijt - die mensen eten hier echt te weinig en ook nog eens geen vlees, wat maakt dat ik hier net een dag kan overleven - nemen we afscheid van de familie (ontroerend) en varen naar Taquile, weer een halfuur van aan het water naar boven, maar minder steil dan gisteren. Totaal ander volkje dat hier woont met rare gewoonten (vertel ik wel thuis). Na de middag terug naar Puno, gedoucht, goei restoke en bed in, want morgen weer om 05h15 op. Pffff!