River Kwai

Dinsdag 12 april. Gestart met bezoek aan Hellfirepass, beklijvend stukje geschiedenis. Japanners waren tijdens WOII echt geen leukerds. Misten elke vorm van menselijkheid. Natuur is mooi nu en treinrit van een uur echt de moeite. Maar genieten ... nee, niet echt. Het is gewoon te heet. We zitten weer boven 40°. En niet alleen toeristen klagen. Zag gisteren op BBC dat men van India tot Thailand gebukt gaat onder hittegolf. Pech hebben dus.
Net gezwommen aan ons hotel in de Kwai rivier. Men legt duidelijk uit dat je aan het uiteinde van de pontons, waar de kamers zich op bevinden, het water inspringt en dan mee met de harde stroom, stroomafwaarts zwemt naar de laatste pontons en daar het trapje vastgrijpt en eruit klimt. Het was 30 jaar geleden dat nog iemand het trapje had gemist. Tot vandaag dus. Die van ons springt, komt op onbegrijpelijke wijze onder de pontons terecht en weg is ze. 20 Thai erachter om haar aan volgend hotel eruit te duwen, zowat 5 km stroomafwaarts. Voor mijn part was haar eindpunt in Pattaya, aan de oceaan. Gelukkig had ik me een frisse Chang besteld, wat me mijn schaamtegevoel hielp verwerken. 
Ik heb verder heerlijk gezwommen in de Kwai. Wel niks verkoelend. Water is te warm. 
Straks,om 5 uur massageke besteld. Ben benieuwd.
Goei massage, maar met momenten pijnlijk. Zon is aan het zakken dus even wat wind. Morgen reeds om 8 uur weer op pad. Het wordt een lastig nachtje, want de airco krijgt het hutteke maar niet koel. Het zit dan ook vol gaten, logisch dus. Slapen op dat water heeft wel iets. Wat minder Chang vanavond, of ik eindig nog onder het ponton!